ΕΔΩ:ΓΚΟΛΦ ΠΥΡΗΝ, ΡΑΖΛΟΓΚ ΕΔΩ:ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΕΔΩ:ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ... ΕΔΩ:ΧΙΟΝΙΑ 2014 ΕΔΩ:ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΕΔΩ:ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΦΩΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΔΩ:ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΤΟΥ ΙΒΑΝ 2014 ΕΔΩ:Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΙΟ ΕΔΩ:ΙΣΘΜΙΑ ΕΔΩ:ΟΛΥΝΘΟΣ ΕΔΩ:ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013 ΕΥΖΩΝΟΙ ΕΔΩ:ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ 2013 ΕΔΩ:ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΕΔΩ:ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΔΩ:ΣΙΚΥΩΝ ΕΔΩ:ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΔΕΘ, Ο ΧΟΡΟΣ ΕΔΩ:Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΕΔΩ:ΑΓΓΙΤΗΣ Ο ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΣ ΕΔΩ:ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΔΩ:ΣΟΥΝΙΟ, Ο ΝΑΟΣ ΕΔΩ:Ο ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ ΕΔΩ:ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΔΩ:Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΔΩ:ΔΙΑΤΕΙΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΕΔΩ:ΑΡΙΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΝΕΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΕΔΩ:ΑΡIΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΕΔΩ:ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ "ΜΜΘ" ΕΔΩ:Η ΕΠΑΥΛΙΣ ΣΤΑ ΣΑΝΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ Ο ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ, Ο ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΣ...

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: 

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ   
Ένα 55λεπτο ντοκιμαντέρ του Αργυρίου Γ. Δαγκίλα, 
για τον "Πύργο του Προσφορίου" 
(Ουρανουπόλεως Χαλκιδικής).   




O Σουλειμάν, ο παιδεραστής, ο δουλέμπορος, ο βιαστής και σφαγέας βρεφών. Άλλη μία "πολιτιστική προσφορά" 

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί κόπηκαν οι "Αδιάβροχοι".

Τώρα οι Έλληνες μπορούν να εκπολιτιστούν για άλλη μία φορά, με τους αγαπημένους ήρωες του Αδόλφου Χίτλερ.

Η περίλαμπρη αυτή προσφορά του Αντέννα έρχεται προφανώς για να αρχίσουν οι ραγιάδες να συνηθίζουν στον ρόλο που τους επιφυλάσσει η νέα κατοχή που έρχεται.
Ήλθε επιτέλους η στιγμή της δικαίωσης για αυτούς που επέμεναν να παραμένουν αμετανόητοι βιαστές, παιδεραστές, κοπρολάγνοι, σαλιγκαρόστρατες, κοκάκηδες, λαμόγια, εκσυγχρονιστές, ρουφιάνοι κλπ σε μία κοινωνία που τους καταπίεζε με τον απεχθή ηθικό της κώδικα.
Η περίλαμπρη Οθωμανική αυτοκρατορία, ξαναζωντανεύει στις οθόνες σας. Περίλαμπροι τσέτες μπουκάρουν σε ένα Ελληνικό χωριό, και αφού βαρεθούν να βασανίζουν, να βιάζουν και να ακρωτηριάζουν, παίρνουν μία όμορφη Ελληνίδα έχοντας προηγουμένως ξεκοιλιάσει μπροστά της όλη της την οικογένεια και την παραδίδουν ως σκλάβα στον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή 

(σ.σ: Τι "μεγαλοπρέπεια" μπορεί να είχε αυτό το κτήνος, και ποιος μαλάκας ιστορικός κουφιοκέφαλος του προσέδωσε αυτόν τον επιθετικό προσιορισμό, μόνον ένα... μέντιουμ της τουρκιάς θα μπορεί να το γνωρίζει και να μας το πει!..

Το σημαντικότερο, είναι ότι αυτός ο μαμελούκος για να οργανώσει το κράτος του, προσέλαβε Έλληνες εγγράμματους της εποχής εκείνης, κάτι σαν τους σημερινούς νεογενιτσάρους, της "ελληνικής κυβερνήσεως" και μη).

Αυτός ως ευσεβής μουσουλμάνος, αποδέχεται το λάφυρο. Διαβάστε εδώ ρε άπιστοι τι λέει το κοράνι για το θέμα.
Ένα μεγάλο μπράβο στον Αντένα και τον Γουρλομάτη του, που με αυτή του την πρωτοβουλία καταρρίπτει αρρωστημένα επιστημονικά μυαλά όπως τον Δαρβίνο και δικαιώνει τους τούρκους που επιμένουν να βρίζουν τον πολιτισμό ακόμα και στον εθνικό τους ύμνο.
Απολαύστε, μορφωθείτε, προετοιμαστείτε από αυτή την μοναδική πολιτιστική πρωτοβουλία του Αντένα. Έπειτα, ενημερωθείτε από τον Στρατή Λιαρέλη, διασκεδάστε με τα γιουσουφάκια, με τον Μάικ τον φασολάκη, και αγοράστε φανατικά όλα τα προϊόντα εταιρειών που στηρίζουν το κανάλι με τις διαφημίσεις τους.

Δείτε και το δελτίο τύπου του σταθμού για την σειρά – σταθμό: 

Η σειρά «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» προβλήθηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση της Τουρκίας τον Ιανουάριο του 2011 και κέρδισε αμέσως το τηλεοπτικό κοινό της γειτονικής χώρας.

[σ.σ.: Κατά συνέπεια, και σύμφωνα με την γνώμη των τουρκόσπορων τουρκοκυπρίων γουρλομάτηδων, πρέπει να κατακτήσει και το ελληνικό κοινό! Μη χάσουν οι Έλληνες τέτοια μεγάλη πολιτιστική προσφορά; Ειδικά εκείνο το τεμέτερον ο Στυλιανίδην (το παίζει και Θρακιώτης το βούρλο), αλλά τα άλλα τεμέτερα εντός και εκτός της ελληνικής Βο(υ)λής...] 

Ταυτόχρονα, αναδείχτηκε ως μια από τις πιο επιτυχημένες παραγωγές, καθώς απέσπασε σπουδαίες διακρίσεις, όπως: 4 τουρκικά Βραβεία “Antalya Television”, συμπεριλαμβανομένου και του “Καλυτέρου Δράματος του 2011”. 

Ο σεναριογράφος της σειράς Μεράλ Οκάϋ, είναι από τους διασημότερους και πιο καταξιωμένους στην Τουρκιά και θεωρείται κορυφαίος στο είδος του. Στο ρόλο του Σουλεϊμάν, ο αγαπητός και ιδιαίτερα δημοφιλής στο ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, Χαλίτ Εργκέντ (Ονούρ, «1001 Νύχτες»)...

[σ.σ. Κι εγώ Έλληνα ςείμαι ρε παιδιά, και μάλιστα του θεάματος άνθρωπος... Ποιος τον ξέρι αυτό τον κύριο να μου πει τι μέρος του λόγου είναι;]

και στον ρόλο της "Αλεξάνδρας" η ταλαντούχα Μεριγιέν Ουζερλί. 

[σ.σ.: Άλλο κάρο με πατάτες!..]
Το εντυπωσιακό δράμα «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» έρχεται τον Σεπτέμβριο στον ΑΝΤ1 

[σ.σ.: Πετάξτε τις τηλεοράσεις σας έγκαιρα, όσοι δεν πάτε να κάψτε το σταθμό...]

για να μας ταξιδέψει σε μια υπέρλαμπρη εποχή, όπου η Τουρκική Αυτοκρατορία κυριαρχούσε σε Ανατολή και Δύση. Η σειρά εστιάζει στον 16ο αιώνα...

[σ.σ. Εποχή που η Ευρώπη διάγει τον Μέγα της (μαύρο) Μεσαίωνα...]

και περιγράφει τη δυνατή ερωτική ιστορία της Ορθόδοξης Αλεξάνδρας που συλλαμβάνεται από τους Τούρκους κατακτητές και καταλήγει στο χαρέμι του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή.
Η βασιλεία του ξακουστού Σουλτάνου σηματοδότησε την έναρξη ενός αιώνα υπεροχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Σε ηλικία 26 ετών, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ξεκίνησε για να χτίσει μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, μεγαλύτερη κι από αυτή του Μέγα Αλέξανδρου (Σ.Σ. ΕΛΕΕΙΝΟ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟ ΨΕΜΑ, ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΟΓΓΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ!). Έτσι, στα 46 χρόνια της βασιλείας του έγινε γνωστός ως ο ισχυρότερος πολεμιστής και ο κυβερνήτης Ανατολής και Δύσης.

Ο νεαρός Σουλεϊμάν ανέβηκε στον θρόνο το 1520. Μη γνωρίζοντας ότι θα ξεκινήσει σε μια εποχή που αργότερα θα μπορούσε να θεωρείται το απόγειο της Οθωμανικής κυριαρχίας, άφησε πίσω του τη σύζυγό του Μαχιντεβράν (σ.σ. εγκατάληψη συζυγικής στέγης) και τον γιο τους Μουσταφά, στη Μανίασα και μαζί με έναν καλό του φίλο (τυχοδιώκτης και απένταρος), πήρε τον δρόμο για το παλάτι στην Κωνσταντινούπολη.
Στη διαδρομή, ένα οθωμανικό πλοίο διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα, φέρνοντας σκλάβες ως δώρα για το παλάτι. Σε αυτό το πλοίο βρίσκεται και η Αλεξάνδρα, η νεαρή κοπέλα που έχει απαχθεί από την οικογένειά της και πωλείται ως σκλάβα στο παλάτι.
Η κοπέλα γοήτευσε με την πρώτη ματιά τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν κι εκείνος δεν δίστασε να της προσφέρει… τα πάντα!..

Εντυπωσιακές πολεμικές σκηνές, φανταχτερά κοστούμια, μαγευτική σκηνοθεσία, ξεχωριστή πλοκή, έρχονται με την υπερπαραγωγή, «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής». Σε μια συναρπαστική ιστορία με έντονες διαμάχες για εξουσία, δυνατές συγκρούσεις, παθιασμένους έρωτες, ίντριγκες, αλλά και παιχνίδια συνομωσίας δίνουμε ραντεβού τη νέα σεζόν στον ΑΝΤ1 για την πιο μεγαλοπρεπή σειρά που είδαμε ποτέ στην τηλεόραση!

Αυτό ήταν το Δελτίο Τύπου του Αντένα γι αυτήν την, "φανταστική" εξιστόρηση της τουρκιάς, του οποίου Αντένα σημαντικό στέλεχος ήταν και ο βο(υ)λευτής του Καμένου με τα αρλουμποφράγκικα πάμπολλα ονόματα για πάρα πολλά χρόνια! 

Τώρα εσείς, τις ντομάτες και τα σάπια λεμόνια που θα έχετε στο ψυγείο σας, να μην τα ρίχνεται στην τηλεόραση του σαλονιού σας, το πρέπον και το φρόνημο είναι, να πετάξτε αυτήν από το σαλόνι σας.

ΑΝΑΤΟΛΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ...

Γνωστές επιστημονικές μπούρδες, οι οποίες αναπαράγονται και από τα ανθελληνικά ΜΜΕ!.. Και από την επιστήμη, καλά... Από την επιστημονική μπούρδα όμως, ποιος θα μας απαλλάξει; 

Ρίζες στην Ανατολία φαίνεται ότι έχουν οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες

Η λέξη «μητέρα» σε διάφορες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (Πηγή R. Bouckaert, P. Lenney, M. Dunn, S. J. Greenhill, A. V. Alekeyenko, A. J. Frummond, R. D. Gray, M. A. Suchard, QD Atkinson)  

Ουάσινγκτον

 Αν και τα αγγλικά, τα ισπανικά, τα ρωσικά ή ακόμη περισσότερο τα χίντι ηχούν εντελώς ξένα στα αυτιά μας, όλα τους είναι μακρινοί συγγενείς των ελληνικών αφού ανήκουν στην ίδια γλωσσική οικογένεια – την ινδοευρωπαϊκή.
Το γλωσσικό αυτό «σόι» είναι μεγάλο καθώς τα εν ζωή μέλη του ανάγονται σε εκατοντάδες και έχουν εξαπλωθεί σε σημαντικό τμήμα του πλανήτη. Η ταυτότητα του κοινού προγόνου τους ωστόσο δεν έχει εξακριβωθεί: δυο περιοχές –και δυο αντίπαλες θεωρίες– ερίζουν για τον τίτλο της πατρότητας: οι στέπες της Κασπίας Θάλασσας και τα χωράφια της Ανατολίας. Καμία όμως από τις δυο δεν τον έχει κατοχυρώσει επισήμως.
Μια ομάδα ερευνητών αποφάσισε να διερευνήσει το ζήτημα με μια εντελώς νέα προσέγγιση, χρησιμοποιώντας όχι γλωσσολογικά εργαλεία αλλά τις τεχνικές που εφαρμόζονται στη Βιολογία για την κατάρτιση των γενεαλογικών δέντρων και την παρακολούθηση της εξάπλωσης των επιδημιών. Τα αποτελέσματά της, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science», «δείχνουν» ξεκάθαρα προς την Ανατολία αναζωπυρώνοντας τη διαμάχη μεταξύ των αντιπάλων στρατοπέδων. 

Αναγωγή γλωσσικών και γεωγραφικών δεδομένων στον χρόνο

Εφαρμόζοντας τις μεθόδους της επιστήμης τους, και συγκεκριμένα μια «φυλογενετική» προσέγγιση που εφαρμόζεται για τη μελέτη της μετάδοσης των ιών, βιολόγοι του Πανεπιστημίου του Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας με επικεφαλής τον Κουέντιν Ατκινσον συνέλεξαν δεδομένα σχετικά με το λεξιλόγιο 103 ζωντανών και νεκρών ινδοευρωπαϊκών γλωσσών και το γεωγραφικό τους εύρος και τα ανήγαγαν με υπολογιστικές τεχνικές πίσω στον χρόνο ώστε να εντοπίσουν την κοινή τους ρίζα.
Οι ειδικοί βασίστηκαν κυρίως σε λέξεις οι οποίες είναι γνωστό ότι ανθίστανται στις γλωσσολογικές μεταβολές – όπως π.χ. αυτές που υποδηλώνουν τα μέλη του σώματος ή της οικογένειας. Αρχικά συνέκριναν τις λέξεις αυτές με τις αντίστοιχες λέξεις στην προγονική πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, προκειμένου να εντοπίσουν τις ομόρριζες. Ομόρριζες θεωρούνται οι λέξεις που κατάγονται απευθείας από την αντίστοιχη προγονική λέξη – π.χ. οι λέξεις «μητέρα» στα ελληνικά , «mother» στα αγγλικά, «mutter» στα γερμανικά, «mat» στα ρωσικά, «madar» στα περσικά, «matka» στα πολωνικά και «mater» στα λατινικά κατάγονται όλες από την πρωτο-ινδοευρωπαϊκή λέξη «mehter».

Οι ομόρριζες λέξεις της κάθε γλώσσας «βαθμολογήθηκαν» με το ψηφίο 1 ενώ εκείνες που είχαν αλλάξει χαρακτηρίστηκαν με το ψηφίο 0, μετατρέποντας τα επιλεγμένα λεξιλόγια των 103 γλωσσών σε σειρές από δυαδικά ψηφία που μπορούσε να επεξεργαστεί ο υπολογιστής. Οι «σειρές» αυτές συνδυάστηκαν με τις χρονολογίες στις οποίες θεωρείται ότι οι διάφορες γλώσσες αποχωρίστηκαν μεταξύ τους καθώς και με πληροφορίες σχετικά με το γεωγραφικό εύρος της καθεμιάς, προκειμένου να εντοπιστούν τα πιθανότερα μονοπάτια διάδοσής τους. 

Γλωσσικοί πρόγονοι οι αγρότες της Ανατολίας

Όλα τα αποτελέσματα που εξήγαγαν οι ερευνητές συνέκλιναν στο ότι η ινδοευρωπαϊκή γλώσσα γεννήθηκε πριν από 8.000 με 9.000 χρόνια στην Ανατολία, επιβεβαιώνοντας τη θεωρία που είχε προτείνει το 1987 ο αρχαιολόγος Κόλιν Ρένφρου, υποστηρίζοντας ότι οι γλωσσικοί μας πρόγονοι ήταν ειρηνικοί αγρότες της Ανατολίας των οποίων η γλώσσα διαδόθηκε με την εξάπλωση της γεωργίας.
Η αντίπαλη θεωρία, η οποία προτάθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950, είναι γνωστή ως «υπόθεση του Κουργκάν» και θέλει την ινδο-ευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια να κατάγεται από πολεμοχαρείς βοσκούς οι οποίοι διέδωσαν τη γλώσσα τους όταν κατέβηκαν με τα άρματά τους πριν από 4.000 με 5.000 χρόνια από τις στέπες του Πόντου και της Κασπίας Θάλασσας για να κατακτήσουν την Ασία και την Ευρώπη.
Αν και προγενέστερη της «υπόθεσης της Ανατολίας», η «υπόθεση του Κουργκάν» εξακολουθεί να έχει ένθερμους υποστηρικτές οι οποίοι – προς το παρόν τουλάχιστον – δεν φαίνονται να πείθονται από τα ευρήματα της νέας μελέτης. Αυτό που της καταμαρτυρούν κυρίως είναι η έλλειψη «γλωσσολογικού» ερευνητικού υποβάθρου.
Ο κ. Ατκινσον ωστόσο, παρ’ ότι δεν είναι γλωσσολόγος αλλά εξελικτικός βιολόγος, επιμένει στην αξιοπιστία της μεθόδου του και προβλέπει ότι σύντομα οι αρετές των αναλυτικών προσεγγίσεων των «βιο-ιατρικών» μελετών θα αναγνωριστούν και σε άλλους τομείς της επιστήμης.  

Βήμα Science

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα... βιβλίο Γκίνες).

[σ.σ.: Η αγγλική γλώσσα είναι η πιο βάρβαρη γλώσσα του κόσμου. Είναι η γλώσσα που ενώ εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, εκβαρβαρίζει και όλες τις άλλες. 
Ήδη η αυστραλέζικη αγγλική έχει γίνει προβληματική, γύφτικη, και σε λίγα χρόνια δεν θα καταλαβαίνει ουδείς άγγλος, τους, την αγγλικήν γλώσσαν ομιλούντες, αυστραλούς. Το ίδιο θα συμβεί και με τα αμερικάνικα, αλλά σε βραδύτερο ρυθμό. Να μή βάλουμε και τα ινδικά αγγλικά, αυτά είναι τελείως, για γέλια! 
Η αγγλική γλώσσα, μας οδηγεί τάχιστα σε έναν μαύρο γλωσσικό μεσαίωνα... Αργ. Δαγκ.] 
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της...πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς).Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η (κατευθυνόμενη) μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών, και η δια (ημιθίου) νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε μία αηδία και μισή.
Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η... οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, η οποία ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)
Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.
Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.
Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.
Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.
Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».
Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική…
Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.
Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»…
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.
Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.
Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ 
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.
Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.
Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.
Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.
Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.
Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.
Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.
Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ

ΣΑΝΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Το Βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία του τόπου από το 1806 μέχρι το 1920. Αλλά και σε βάθος χιλιετιών. Χωρίζεται σε τρία μέρη, στην «Εισαγωγή – Ιστορία», στο «Οικογενειολόγιο του Χωριού» του 1806, και στη «Σημερινή Κατάσταση». Δημοσιεύονται για πρώτη φορά στις σελίδες του πολλά ντοκουμέντα, και πάνω από 60-70 φωτογραφίες σπάνιες και έγγραφα.

Έχει μέγεθος Α5, πλαστικά καλύμματα στα εξώφυλλα, και είναι δεμένο με θερμοκόλληση.

Στο σύνολο οι σελίδες του ξεπερνούν τις 300.

Εκδόθηκε πρώτη φορά το 1995, και η σημερινή του έκδοση, είναι εμπλουτισμένη με νέα στοιχειά που ήρθαν στο φως, είτε από ανασκαφικές εργασίες, είτε αλλιώς.

Συγγραφέας του ο ΑΡΓΥΡΙΟΣ Γ. ΔΑΓΚΊΛΑΣ. Εκδόσεις «Χάος».

Η τιμή του είναι 25 ευρώ + τα ταχυδρομικά έξοδα αποστολής. Μπορείτε να το παραγγείλετε εδώ: haos290@gmail.com

Αν θέλετε ένα δώρο σας να μην γίνει σκουπίδια, δωρίστε ένα βιβλίο. Και στο ράφι να μείνει προσωρινά, κάποια μέρα, κάποιος θα το καταδεχτεί!..

• 100 ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΙ ΔΙΣΚΟΙ 45 ΣΤΡΟΦΩΝ, ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ’60, 15 ΕΥΡΩ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.
• 50 ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΙΣΚΟΙ (ΑΛΜΠΟΥΜ), ΒΥΝΗΛΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ’60, ΠΡΟΣ 30 ΕΥΡΩ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.
• 1 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΛΗΨΕΩΣ ΣΠΑΝΙΑ 8 ΧΙΛΙΟΣΤΩΝ ΡΩΣΙΚΗ (ΚΟΥΡΔΙΣΤΗ), 500 ΕΥΡΩ (ΓΙΑ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΑ)
• 1 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ «ΕΟΥΜΙΝΓΚ» 300 ΕΥΡΩ (ΓΙΑ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΑ)
• 1 ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ «ΜΙΝΟΛΤΑ» ΜΕ 200 ΦΑΚΟ ΖΟΥΜ, 500 ΕΥΡΩ.
• 1 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ «ΛΟΥΜΠΙΤΕΛ 2» (ΦΙΛΜ 120), ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ, 300 ΕΥΡΩ.

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, παραγγέλνετε εδώ: argyrios.dagilas@gmail.com

Φωτογραφίες τυπωμένες σε μέγεθος Α4, 10 ευρώ η φωτογραφία + ΕΛΤΑ + συσκευασία: 9,0 Ευρώ και όχι λιγότερες από δύο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ: ►Αθήνα►Άβδηρα►Αγχίαλος►Άθυτος►Άθως►Αιγές►Αιγόσθενα►Αλίαρτος ►Άλος ►Άμμων Ζευς►Αμφιαράειο►Αμφίπολη►Απολλωνία (Μακεδονική) ►Άργιλος ►Άργος ►Αρεοπολη►Αυλίδα►Αχέροντας, Νεκρομαντείο►Βασιλική του Σωλήνος (Καλλιθέα) ►Βασιλική του Σοφρωνίου (Νικήτη) ►Βεργίνα ►Γένοβα ►Γραβιά ►Δαύλεια►Δελφοί ►Δίμινι►Δίο►Δισπιλιο►Δίστομο-►Δρυμαία►Δωδώνη►Ελευθερές Βοιωτίας►Ελευσίνα ►Επικούρειος Απόλλων►Ηραίο (Λουτράκι)►Θέρμη►Θερμοπύλες►Θεσσαλονίκη ►Θήβα►Ιερισσός►Ιωλκός, Καθέλκυση Αργούς ΙΙ►Καβάλα►Καλίνδοια (και «Μύλοι Καπινά»)►Καρύταινα►Καστοριά►Κεχρεές►Κορυτσά-►Κρυοπηγή (Παλαιοντολογικά) ►Κύπρος►Κως►Λόγγος (Έδεσσα)►Λούβρο►Λονδίνο►Μαντινεία-►Μασσαλία (Γαλλία)►Μέγαρα►Μεγαλόπολη►Μελένικο►Μεσολόγγι►Μίεζα►Μνημείο Α΄Π.Π. (Εύζωνοι)►Μονή Ζυγού►Μπάνσκο (Βουλγαρία)►Μπιζάνι►Μυκήνες ►Μονεμβασιά ►Μυστράς►Νεκροταφείο, Αγγλικό «Καρασούλι»- ►Νεκροταφείο, Αγγλικό (Λαχανάς) ►Νεκροταφείο, Αγγλικό (Γραβιάς)►Νεμέα►Νευροκόπι►Νικόπολις (Πρέβεζα)►Νικόπολις του Νέστου (Γκάρμεν, Βουλγαρία)►Οιδίπους (Δαύλεια)►Οινόη►Ολυμπία►Όλυνθος ►Ορχομενός►Ουρανούπολη►Οχυρά (Λύσσε)►Παρίσι (Γαλία)►Πέλλα►Πετράλωνα ►Πλαταιές►Πίζα►Πολύγυρος►Πόρτο Χέλι- ►Ποσείδι►Ποτίδαια►Πύργος (Βουλγαρίας) ►Ρίλα (Βουλγαρίας)►Ρόδος►Σαμοθράκη►Σαντάνσκι►Σέσκλο►Σκρα ►Σούνιο ►Σόφια ►Στάγειρα►Στόβοι (Σκόπια►Τορώνη►Σπάρτη►Φίλιπποι►Φιλιππούπολη►Φώκαιες (Χαλκιδική)►Χαιρώνεια►Χαλάστρα►Χάψας (Μνημείο)►Χαλκιδική (Όλη)

ΜΟΥΣΕΙΑ:

►Αθηνών (νέο)►Αθηνών (Στοάς Αττάλου)►Αμφιπόλεως, Αρχαιολογικό Μουσείο►Άνω Νευροκόπι, Μουσείο►Βρεατανικό Μουσείο►Δελφών, Αρχαιολογικό Μουσείο►Δίον, Αρχαιολογικό Μουσείο- ►Θεσσαλονίκη, Αρχαιολογικό Μουσείο►Λευκωσία, Αρχαιολογικό Μουσείο►Λούβρος, Μουσείο►Πολυγύρου, Αρχαολογικό Μουσείο►Μουδανιών, Αλιευτικό Μουσείο►Μουσείο τεχνολογίας ►Μυκηνών, Αρχαιολογικό Μουσείο►Νεμέας, Αρχαιολογικό Μουσείο►Νόησις, Μουσείο (Αρχαία Τεχνολογία)►Σαντάνσκι, Αρχαιολογικό Μουσείο ►Συλλογή Γάκη (Παλαιοντολογικά)►Συλλογή Ρενάτο (Λενιάνο Ιταλία)►Σόφια, Αρχαιολογικό Μουσείο ►Φιλίππων, Αρχαιολογικό μουσείο►Φιλιππούπολη, Αρχαιολογικό Μουσείο►Χαιρωνείας, Αρχαιολογικό μουσείο

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ:

►6η, 7η και 8η Μαθητιάδα- ►Γιορτή Αθλητισμού (Βελλίδειο)- ►Δάδες Ολυμπιακών Αγώνων- ►Διάπλοι Τορωναίου Κόλπου (10 τελευταίοι)- ►Καλαθόσφαιρα (Διάφορα Τουρνουά)- ►Μεξικανοί Αθλητές στο «Φιλίππειο»- ►Πολεμικές Τέχνες- ►Ποδόσφαιρο (Τελικός Κυπέλου Χαλκιδικής 2005)- ►Ράλι Βορείου Αιγαίου 2008- ►Ράλι Χαλκιδικής 2007- ►Σιθώνεια (τα 6 τελευταία)- ►Ολυμπιακή Φλόγα 2004 (Πολύγυρος)

ΓΙΟΡΤΕΣ:

►Γιορτή για τους 15.000 Σφαγιασθέντες της Θεσσαλονίκης- ►Γιορτές Αεροπορίας- ►Γιορτή, Παρέλαση 28 Οκτωβρίου 2006- ►Γιορτή, Βασιλικό Θέατρο, Αφρική, 12/12/2005- ►Γιορτή, Βελλίδειο, Βραδιά Αναπήρων, 16/12/2005- ►Γιορτή, Βραδιά Τυνησίας, Ξάνθη, 14/6/2003- ►Γιορτή, Γαλατσιάνικα Κάλαντα, 28/12/2005- ►Γιορτή, Ολοκαύτωμα Κασσάνδρας, 14/11/2003- ►Γιορτή, Στανός Χριστούγεννα, 27/12/2002- ►Γιορτή, Το Γλέντι του Τρύγου, 29 Νοεμβρίου 2006- ►Γιορτή, Χρόνια Μοντάζ, 13 Μαρτίου 2004- ►Γιορτή, Προμήθεια, Όλυμπος 2008

ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

►«Φιλοξενίες» από 2002 έως και 2008- ►Τουριστικό Πανόραμα 2006- ►Πόλις 2003 και 2007- ►ΕΙΡ «Ημέρες Ραδιοφώνου»- ►Μάνεϋ 2005 (Χάγιατ)

ΚΑΛΕΣ ΤΕΧΝΕΣ:

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:

►Βαρλάμης- ►Ζωγραφιές Παιδιών στο «Κόσμος»-Ζωγραφιές Παιδιών «Χαβρία»- ►Κώστας Γιαλίνης- ►Πίνακες Καζίνο «Απολλωνία» ΘΕΑΤΡΟ: ►«Θεατρική Έξοδος Αιγαίου» (Πολλές Παραστάσεις)- ►Δημοτικό Θέατρο Πολυγύρου (Διάφορες Παραστάσεις)- ►Φεστιβάλ Κασσάνδρας (Πολλές Παραστάσεις)- ►Θέατρο Δάσους, «Οι Συμπέθεροι από τα Τίρανα» 2009- ►Όπερα Θεσσαλονίκης (Αΐντα-Οιδίπους-Παλιάτσοι-Τραβιάτα-Μποέμ)

ΜΟΥΣΙΚΗ: ►Γλυκερία- ►Καραδημήτρης (Σκήτες)-Μητσιάς (Μαραθούσα, κ.α.) ►Μποτέλη (Παλατάκι)- ►Ντέμης Ρούσος (Νικήτη)- ►Τυνησιακή Βραδιά (Ξάνθη)- ►Φεστιβάλ Τραγουδιού 2006

ΔΙΑΦΟΡΑ:

►Βουνά (Άθως, Χολομών, Όλυμπος)- ►Γάμοι (Αρχαιοελληνικός, Γιαχουβάδικος, Ολλανδικός, Πολιτικός, Οικείοι)- ►Ζωικό Βασίλειο (Ζώα, Έντομα, Ερπετά, Ψάρια)- ►Μηχανοκίνητα (Αεροπλάνα κ.α.)- ►«Προμήθεια», Άλσος, Όλυμπος, 2008 και 2009- ►Φυτικό Βασίλειο

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ:

►Πόρτο Καρρά- ►Κασσάνδρα Παλλάς- ►Ανθεμούς-Παλλήνη- ►Αιγαίον Μέλαθρον- ►Ολύμπικο-Ποσειδών, κ.α.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:

►Αποκαλυπτήρια Καραμανλή (Πρώτη)- ►Βοθρολύματα Καλυβών- ►Βραδιές «Φιλίππειο»- ►Γάλλοι Περιηγητές- ►Γενέθλια «Χάος»- ►Αβραμόπουλος (Πολύγυρος)- ►Εγνατία οδός- ►Οινογευσιγνωσία (Δράμα 2007)- ►ΕΣΠΑ (Αλογοσκούφης-Μακεδονία)- ►Ευάγγελος Τσάνταλης- ►Κοσμοναύτης Γραμματικόπουλος- ►Κτήμα Γεροβασιλείου- ►Κωπηλατικό Κέντρο Κορώνειας- ►Λαύριο ►Λουτρά Αγίας Παρασκευής- ►Μαρμαράς, Πόρτο Κουφό, Τορώνη- ►Ν. Δημοκρατία (Πολύγυρος)- ►Ξενώνας στο Οινοχώρι (Γραβιά)- ►ΟΝΝΕΔ, Μουδανιά- ►Ορκωμοσίες Αυτοδιοικητικών-►Πικρολίμνη- ►Πλανητάριο- ►Πόρτο Κωφό (Σινούκ)- ►Ρήψη Αλεξιπτωτιστών (113 ΠΜ)- ►ΤΕΔΚ 2004- ►Τέλος Καζανιών ►Χιονοδρομικός Σταθμός Μουδανιών- ►Χορός του Παγχαλκιδικού 2004 στην 113 ΠΜ- ►ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ, 21 Ιουνίου 2003- ►Συνεντευξεις Τύπου- ►ΝΥΧΤΑ (Από διασκεδάσεις Νύχτας)- ►Εκλογές 2002 και 2004 Νομαρχία Χαλκιδικής- ►Δεξιώσεις «Ζήση» (Καστρί Νικήτης) ΣΥΝΕΔΡΙΑ: ►Αρχαιολογικό ΑΠΘ 2006►ΕΤ3 Κασσάνδρα Παλλάς ►Ρώσων Ακαδημαϊκών (Κασσάνδρα Παλλάς)►Ρώσων Γιατρών (Κασσάνδρα Παλλάς)►Ελληνοϊταλικό (Πόρτο Καρρά) Και πολλές, πολλές άλλες φωτογραφίες.

Σύνολο: 1.000.000 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Λήμνος - Ξαναζεί ύστερα από 2500 χρόνια το θέατρο της αρχαίας Ηφαιστείας

--
11/8/2010... Περισσότερα από 2.500 άτομα έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να δουν την πρώτη παράσταση που θα ανέβει απόψε το βράδυ στο αρχαίο θέατρο της Ηφαιστείας, μετά από 2.500 χρόνια. Το αρχαίο δράμα, θα αναβιώσει με την παράσταση του εμβληματικού έργου του Σοφοκλή, «Οιδίπους Τύραννος», σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου. Για τη συγκεκριμένη εκδήλωση, εργάστηκαν πολλές ημέρες όλοι οι εργαζόμενοι στο δήμο Μούδρου αλλά και εθελοντές, ώστε η παράσταση να πραγματοποιηθεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Σύμφωνα με ανακοίνωση του δήμου Μούδρου «τα δεδομένα του αρχαίου θεάτρου της Ηφαιστείας δεν είναι σήμερα τα ιδανικά για να φιλοξενήσουν πολλούς θεατές, αλλά έγινε προσπάθεια από τους αρμόδιους για να προσέλθουν στο χώρο όλοι σχεδόν οι ενδιαφερόμενοι και παρά τον περιορισμένο αριθμό θεατών που επέτρεψε για λόγους ασφαλείας το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού». Συγκεκριμένα, θα υπάρχουν 200 θέσεις στον κύριο χώρο του θεάτρου και 1.000 θέσεις στον προαύλιο χώρο, όπου θα έχει εγκατασταθεί γιγαντο-οθόνη. Οι 200 προσκλήσεις διατέθηκαν κατόπιν κλήρωσης που έγινε χθες το μεσημέρι στο δήμο Μούδρου. Το αρχαίο θέατρο στον αρχαιολογικό χώρο της Ηφαιστείας, της πόλης του ολύμπιου θεού της φωτιάς κατά τη μυθολογία, εγκαινιάζεται ουσιαστικά φέτος, έπειτα από πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του Υπουργείου Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, και σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού - Τουρισμού, με μία ξεχωριστή παράσταση αρχαίας τραγωδίας από το «Αμφιθέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, που ερμηνεύει τον Οιδίποδα και η Καρυοφυλιά Καραμπέτη, η οποία ερμηνεύει την Ιοκάστη, ενώ συνολικά συμμετέχουν περίπου 25 ηθοποιοί. Η σκηνοθεσία είναι του Σπύρου Ευαγγελάτου, η μετάφραση του Κ.Χ Μύρη, με σκηνικά και κοστούμια του Γ. Πάτσα και μουσική του Γ. Αναστασόπουλου. Το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστείας αναστηλώθηκε την τετραετία 2000-2004 κατά την περίοδο που ο Νίκος Σηφουνάκης είχε την πολιτική ευθύνη του Υπουργείου Αιγαίου. Σήμερα, ως Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων σε δήλωση του με αφορμή την παράσταση υπογράμμισε: «Η αναστήλωση και ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου αλλά και η προοπτική ανάδειξης συνολικά της νεκρόπολης της Ηφαιστείας υπήρξε και είναι στόχος και όραμα. Είμαι πολύ ευτυχής που το όραμα αυτό γίνεται πραγματικότητα και η Λήμνος απέκτησε ένα ανοιχτό θέατρο, το οποίο εγκαινιάζεται ουσιαστικά φέτος, με μία εξαιρετική παράσταση από ένα μεγάλο Έλληνα σκηνοθέτη και διακεκριμένους ηθοποιούς, μία παράσταση αντάξια του ιερού αυτού χώρου και της στιγμής. Με την έγκριση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου θα επαναλειτουργήσει για πρώτη φορά μετά από 2.500 χρόνια. Στοχεύουμε στην ετήσια καθιέρωση ενός διήμερου αρχαίας τραγωδίας στον ιερό χώρο του θεάτρου». Για να γίνει πραγματικότητα «το μεγαλύτερο γεγονός για το δήμο Μούδρου και για τη Λήμνο», όπως το χαρακτήρισε ο δήμαρχος Μούδρου Κώστας Αδαμίδης ,«μόχθησαν πολλοί και σημαντικοί για τον τόπο μας άνθρωποι τους οποίους και τιμούμε. Στόχος μας είναι το μοναδικό αυτό πολιτιστικό γεγονός να γίνει θεσμός για τον τόπο μας και να εξελιχθεί σε μια διεθνούς επιπέδου εκδήλωση που να προβάλει τη Λήμνο και τη χώρα μας». Το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστείας κτισμένο σε καίρια θέση της αρχαίας πόλης, είναι ένα από τα σπουδαιότερα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Χρονολογείται ως προς το μεγαλύτερο μέρος του στο τέλος του 5ου ή στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα, με προσθήκες από την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή. Στο κεντρικό τμήμα των κερκίδων του κοίλου, αλλά και έξω από αυτό, αποκαλύφθηκαν τμήματα πρωιμότερης φάσης του, της αρχαϊκής, καθώς και δύο αρχαϊκά ιερά, που επιβεβαιώνουν τη σχέση του αρχαίου ελληνικού θεάτρου με τη λατρεία. Ο γνωστός από την αρχαία ελληνική γραμματεία «Λημνιακός» κύκλος τραγουδιών που γράφτηκαν από τους μεγάλους ποιητές της κλασικής περιόδου, συνδέεται αναμφίβολα με το Αρχαίο Θέατρο της Ηφαιστείας και την κατάκτηση της Λήμνου το 510 π.Χ. από τον Αθηναίο στρατηγό Μιλτιάδη, που συνέδεσε το νησί με την Αθήνα. Τη μελέτη αναστήλωσης και στερέωσης εκπόνησαν η αρχιτέκτων Ελένη - Άννα Χλέπα και η τοπογράφος - μηχανικός Σοφία Σοϊλέ με χρηματοδότηση του Υπουργείου Αιγαίου. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το Π.Ε.Π. Βορείου Αιγαίου με προϋπολογισμό 730.000 ευρώ, ενώ την ευθύνη της υλοποίησης είχε η Κ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΑΜΜΩΝ ΖΕΥΣ - ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ (ΚΑΛΛΙΘΕΑ)

ΔΙΜΗΝΙ

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ

ΜΑΣΣΑΛΙΑ